Czy istnieje gen piękna? Naukowcy próbują go znaleźć

Standardy piękna zmieniają się w zależności od epoki i kultury w których żyjemy. Atrakcyjność ludzka jest złożoną cechą człowieka, która jest bardzo interesująca z socjologicznego i psychologicznego punktu widzenia ze względu na jej znaczący wpływ na ludzkie zachowanie. Chociaż istnieje zróżnicowanie między poszczególnymi osobami i kulturami, zasugerowano, że niektóre powszechnie uzgodnione wzorce są wykorzystywane przez ludzi na całym świecie do oceny atrakcyjności. Nie dziwi więc fakt, że atrakcyjność wpływa na różne wyniki socjologiczne. Badania sugerują, że atrakcyjność wiąże się z wynikami związanymi z pracą, wynikami w nauce czy też mobilnością ekonomiczną.

Wpływa na adaptacje psychologiczne człowieka i służy jako ważny wpływ na preferencje partnera i „sukces reprodukcyjny” . Ludzie na całym świecie ogromnie wysoko cenią sobie piękno, co pokazuje roczny przychód przemysłu kosmetycznego w USA wynoszący około 18 miliardów dolarów.

Dowody płynące z badań naukowych sugerują, że atrakcyjność jest dziedziczna, a komponent genetyczny wyjaśnia znaczną część jej zmienności. Jednak do tej pory nie zidentyfikowano żadnego wariantu genetycznego ani genu odpowiedzialnego za biologię atrakcyjności twarzy.

Nic więc dziwnego, że naukowcy starają się określić geny odpowiadające za atrakcyjność danej osoby. Obecnie niewiele wiadomo o tym, co sprawia, że dana osoba jest atrakcyjna — przynajmniej jeśli chodzi o jej geny. Jednak badania z 2019 roku przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu Wisconsin-Madison ujawniły niektóre z genetycznych podstaw piękna.

W badaniu opublikowanym na łamach czasopisma PLOS Genetics, naukowcy przeprowadzili badanie asocjacyjne całego genomu, aby odkryć warianty genetyczne związane z atrakcyjnością przy użyciu 4383 próbek. Aby ocenić atrakcyjność, badacze poprosili ochotników, którzy za pomocą tzw ankiet atrakcyjności, mieli ocenić zdjęcia osób z poszczególnych roczników studiów – w skali od “wcale nieatrakcyjne” do “niezwykle atrakcyjne”. Następnie badacze porównali wyniki pochodzące z ankiet atrakcyjności z genomem każdej z fotografowanych/ocenianych osób, szukając korelacji genetycznych.

Wśród danych otrzymanych z sekwencjonowania całogenomowego znaleźli pewną grupę tzw genów kandydujących. Odkryli że geny te różniły się w zależności od płci. U kobiet warianty genetyczne, które najsilniej wiązały się z atrakcyjnością, były powiązane z genami wpływającymi na masę ciała i wzrostu danej osoby. Co ciekawe u mężczyzn warianty genetyczne były związane z genami, które wpływają na poziom cholesterolu we krwi, który odgrywa rolę w syntezie testosteronu i innych hormonów steroidowych. To może w pewnym sensie wyjaśnić, dlaczego wyniki atrakcyjności były związane z tym genem . Wydaje się więc, że podobnie jak w przypadku wielu innych ludzkich cech, nie ma jednego konkretnego genu, który określałby atrakcyjność danej osoby, najprawdopodobniej jest ona związana z dużą liczbą komponentów genetycznych o tzw słabych efektach.Wiemy na pewno,że same geny nie mówią wszystkiego o atrakcyjności. Styl życia danej osoby może mieć na to duży wpływ. Poszukiwanie genów atrakcyjności może stanowić pewną podstawę do rozważań: Czy będziemy wstanie manipulować lub zmieniać geny, aby zwiększyć szanse na atrakcyjność? Być może, ale nie w najbliższym czasie. W tym momencie możemy już zidentyfikować fragmenty genu, które określają lub są związane z pewnymi cechami fizycznymi lub hormonalnymi.

Bibliografia :

  1. Langlois J.H., et al., Maxims or myths of beauty? A meta-analytic and theoretical review. Psychological bulletin, 2000. 126(3): p. 390. PMID: 10825783
  2. Little A.C., Facial attractiveness. Wiley Interdisciplinary Reviews: Cognitive Science, 2014. 5(6): p. 621–634. https://doi.org/10.1002/wcs.1316 PMID: 26308869
  3. Hosoda M., STONE-ROMERO E.F., and Coats G., The effects of physical attractiveness on job-related outcomes: A meta-analysis of experimental studies. Personnel Psychology, 2003. 56(2): p. 431–462.
  4. Cash T.F. and Kilcullen R.N., The aye of the beholder: Susceptibility to sexism and beautyism in the evaluation of managerial applicants. Journal of Applied Social Psychology, 1985. 15(4): p. 591–605.
  5. Fletcher J.M., Beauty vs. brains: Early labor market outcomes of high school graduates. Economics Letters, 2009. 105(3): p. 321–325.
  6. Hamermesh D.S., Beauty pays: Why attractive people are more successful. 2011: Princeton University Press.
  7. Ritts V., Patterson M.L., and Tubbs M.E., Expectations, Impressions, and Judgments of Physically Attractive Students: A Review. Review of Educational Research, 1992. 62(4): p. 413–426.
  8. Elder G.H. Jr, Appearance and education in marriage mobility. American Sociological Review, 1969: p. 519–533. PMID: 5811582
  9. Jokela M., Physical attractiveness and reproductive success in humans: Evidence from the late 20(th) century United States. Evolution and human behavior: official journal of the Human Behavior and Evolution Society, 2009. 30(5): p. 342–350.
  10. Gangestad S.W. and Scheyd G.J., The evolution of human physical attractiveness. Annu. Rev. Anthropol., 2005. 34: p. 523–548.
  11. Hume D.K. and Montgomerie R., Facial attractiveness signals different aspects of “quality” in women and men. Evolution and human behavior,
  12. 22(2): p. 93–112. PMID: 11282308
  13. Rhodes G., The evolutionary psychology of facial beauty. Annu. Rev. Psychol., 2006. 57: p. 199–226. https://doi.org/10.1146/annurev.psych.57.102904.190208 PMID: 16318594
  14. Rhodes G., Simmons L.W., and Peters M., Attractiveness and sexual behavior: Does attractiveness enhance mating success? Evolution and human behavior, 2005. 26(2): p. 186–201.
  15. Fink B. and Penton-Voak I., Evolutionary psychology of facial attractiveness. Current Directions in Psychological Science, 2002. 11(5): p. 154–158.
  16. Langlois J.H., et al., Infant attractiveness predicts maternal behaviors and attitudes. Developmental Psychology, 1995. 31(3): p. 464.
  17. Rhode D.L., The beauty bias. 2010: Stanford Law School.
  18. Taylor M.L., Wedell N., and Hosken D.J., The heritability of attractiveness. Current Biology, 2007. 17 (22): p. R959–R960. https://doi.org/10.1016/j.cub.2007.09.054 PMID: 18029248
  19. Lee A.J., et al., Facial averageness and genetic quality: Testing heritability, genetic correlation with attractiveness, and the paternal age effect. Evol Hum Be